вы́караніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; зак., што.

Канчаткова знішчыць, зжыць.

В. недахопы.

|| незак. выкараня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. выкаране́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́караніць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́караню вы́каранім
2-я ас. вы́караніш вы́караніце
3-я ас. вы́караніць вы́караняць
Прошлы час
м. вы́караніў вы́каранілі
ж. вы́караніла
н. вы́караніла
Загадны лад
2-я ас. вы́карані вы́караніце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́караніўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́караніць сов. искорени́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́караніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.

Канчаткова знішчыць, вывесці, зжыць. Выкараніць зло. □ Абурэнне супроць паноў і польскай ваеншчыны месцамі вылівалася ў паўстанне, і палякі прыкладаюць усе намаганні, каб выкараніць дух непакоры. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́караніць áusrotten vt, áusmerzen vt;

вы́караніць бюракраты́зм den Bürokratísmus mit der Wúrzel áusreißen*;

вы́караніць лі́ха das Übel áusrotten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Вы́караніць (БРС, Гарэц., Нас., Шат., Бяльк.). Рус. вы́коренить, укр. ви́коренити, польск. wykorzenić і г. д. Да корань (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

выкараня́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да выкараніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́каранены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выкараніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

искорени́ть сов. вы́караніць, мног. павыкараня́ць; (уничтожить) вы́нішчыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пресе́чь сов.

1. (прервать связь) перарва́ць, перапыні́ць;

2. (прекратить) спыні́ць; (положить конец) палажы́ць кане́ц (чаму-небудзь); (уничтожить) зні́шчыць; вы́караніць;

пресе́чь в ко́рне вы́караніць; (искоренить) вы́караніць; см. пресека́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)