вы́караніцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ніцца; зак.

Канчаткова знішчыцца, зжыцца.

Выкараніліся старыя прымхі.

|| незак. выкараня́цца, -я́ецца.

|| наз. выкаране́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́караніцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. вы́караніцца вы́караняцца
Прошлы час
м. вы́караніўся вы́караніліся
ж. вы́каранілася
н. вы́каранілася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́караніцца сов. искорени́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́караніцца, ‑ніцца; зак.

Канчаткова знішчыцца, вывесціся, зжыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

искорени́ться вы́караніцца; вы́нішчыцца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выкараня́цца, ‑яецца; незак.

1. Незак. да выкараніцца.

2. Зал. да выкараняць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выкаране́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выкараняць — выкараніць і стан паводле знач. дзеясл. выкараняцца — выкараніцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)