вы́енчаны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
вы́енчаны |
вы́енчаная |
вы́енчанае |
вы́енчаныя |
| Р. |
вы́енчанага |
вы́енчанай вы́енчанае |
вы́енчанага |
вы́енчаных |
| Д. |
вы́енчанаму |
вы́енчанай |
вы́енчанаму |
вы́енчаным |
| В. |
вы́енчаны (неадуш.) вы́енчанага (адуш.) |
вы́енчаную |
вы́енчанае |
вы́енчаныя (неадуш.) вы́енчаных (адуш.) |
| Т. |
вы́енчаным |
вы́енчанай вы́енчанаю |
вы́енчаным |
вы́енчанымі |
| М. |
вы́енчаным |
вы́енчанай |
вы́енчаным |
вы́енчаных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вы́енчаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
вы́енчаны |
вы́енчаная |
вы́енчанае |
вы́енчаныя |
| Р. |
вы́енчанага |
вы́енчанай вы́енчанае |
вы́енчанага |
вы́енчаных |
| Д. |
вы́енчанаму |
вы́енчанай |
вы́енчанаму |
вы́енчаным |
| В. |
вы́енчаны (неадуш.) вы́енчанага (адуш.) |
вы́енчаную |
вы́енчанае |
вы́енчаныя (неадуш.) вы́енчаных (адуш.) |
| Т. |
вы́енчаным |
вы́енчанай вы́енчанаю |
вы́енчаным |
вы́енчанымі |
| М. |
вы́енчаным |
вы́енчанай |
вы́енчаным |
вы́енчаных |
Кароткая форма: вы́енчана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вы́енчаны разг. вы́клянченный, вы́прошенный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)