выдаве́ц, -даўца́, мн. -даўцы́, -даўцо́ў, м.

Той, хто займаецца выдавецкай справай.

|| прым. выдаве́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выдаве́ц

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. выдаве́ц выдаўцы́
Р. выдаўца́ выдаўцо́ў
Д. выдаўцу́ выдаўца́м
В. выдаўца́ выдаўцо́ў
Т. выдаўцо́м выдаўца́мі
М. выдаўцу́ выдаўца́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выдаве́ц, -даўца́ м. изда́тель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выдаве́ц, ‑даўца, м.

Асоба, якая выдае творы друку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выдаве́ц м. Verléger m -s, -; Heráusgeber m -s, - (рэдактар)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

publisher [ˈpʌblɪʃə] n. выдаве́ц; выдаве́цкая фі́рма

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

изда́тель выдаве́ц, род. выдаўца́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

изда́тельница ж. выдаве́ц, род. выдаўца́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Адамовіч (выдавец) 6/390

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Грынявіцкі (выдавец) 4/97

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)