вы́гнута
прыслоўе
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| вы́гнута |
- |
- |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вы́гнута-ава́льны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
вы́гнута-ава́льны |
вы́гнута-ава́льная |
вы́гнута-ава́льнае |
вы́гнута-ава́льныя |
| Р. |
вы́гнута-ава́льнага |
вы́гнута-ава́льнай
вы́гнута-ава́льнае |
вы́гнута-ава́льнага |
вы́гнута-ава́льных |
| Д. |
вы́гнута-ава́льнаму |
вы́гнута-ава́льнай |
вы́гнута-ава́льнаму |
вы́гнута-ава́льным |
| В. |
вы́гнута-ава́льны (неадуш.)
вы́гнута-ава́льнага (адуш.) |
вы́гнута-ава́льную |
вы́гнута-ава́льнае |
вы́гнута-ава́льныя (неадуш.)
вы́гнута-ава́льных (адуш.) |
| Т. |
вы́гнута-ава́льным |
вы́гнута-ава́льнай
вы́гнута-ава́льнаю |
вы́гнута-ава́льным |
вы́гнута-ава́льнымі |
| М. |
вы́гнута-ава́льным |
вы́гнута-ава́льнай |
вы́гнута-ава́льным |
вы́гнута-ава́льных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
изо́гнуто-ова́льный вы́гнута-ава́льны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́гнуты
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
вы́гнуты |
вы́гнутая |
вы́гнутае |
вы́гнутыя |
| Р. |
вы́гнутага |
вы́гнутай
вы́гнутае |
вы́гнутага |
вы́гнутых |
| Д. |
вы́гнутаму |
вы́гнутай |
вы́гнутаму |
вы́гнутым |
| В. |
вы́гнуты (неадуш.)
вы́гнутага (адуш.) |
вы́гнутую |
вы́гнутае |
вы́гнутыя (неадуш.)
вы́гнутых (адуш.) |
| Т. |
вы́гнутым |
вы́гнутай
вы́гнутаю |
вы́гнутым |
вы́гнутымі |
| М. |
вы́гнутым |
вы́гнутай |
вы́гнутым |
вы́гнутых |
Кароткая форма: вы́гнута.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
анія́кі, ‑ая, ‑ае.
Разм.
1. займ. Зусім ніякі. Навокал не было аніякага гуку. Чорны. Некалькі дзён не было аб Ігнаце аніякіх чутак. Лынькоў.
2. у знач. прым. Вельмі дрэнны, нічога не варты. [Журавель:] — Шыя выгнута вужакай, Хараства ні ў чым няма І убор твой аніякі, І нягодная сама [Чапля]. Танк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мост, -а, М -сце, мн. масты́, масто́ў, м.
1. Збудаванне для пераходу або пераезду цераз раку, канал, чыгунку і г.д.
Чыгуначны м.
Пантонны м.
2. перан. Тое, што служыць звяном сувязі паміж кім-, чым-н.
Паветраны м.
3. У спорце: пастава, пры якой цела выгнута грудзямі ўверх з апорай на далоні і ступні.
4. Частка шасі аўтамашыны (спец.).
5. Планка, на якой замацоўваецца рад штучных зубоў у зубным пратэзе.
|| памянш. мо́сцік, -а, мн. -і, -аў, м. (да 1—3 знач.) і масто́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м. (да 1 знач.).
|| прым. маставы́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
мост, ‑а, М ‑сце; мн. масты, ‑оў; м.
1. Збудаванне для пераходу або пераезду цераз раку, канал, чыгунку і г. д. Чыгуначны мост. Пад’ёмны мост. □ Гулка аддаецца тупат капыт па драўляным мосце. Бядуля. І ўсе сходзяцца на адным: да таго, як будзе пабудаваны капітальны мост праз Дзвіну ў раёне будоўлі, на месцы пераправы патрэбен наплыўны мост. Грахоўскі. // перан. Тое, што служыць звяном сувязі паміж кім‑, чым‑н. Бясхітрасна і проста Сыду на берагі чужыя я. Хачу зрабіцца хоць маленькім мостам Між імі і табой, зямля мая. Панчанка.
2. У спорце — пастава, пры якой цела выгнута грудзямі ўверх з апорай на далоні і пяткі.
3. Спец. Частка шасі аўтамашыны, трактара, размешчаная над восямі і звязаная з коламі. Пярэдні мост. Задні мост.
4. Спец. Планка, на якой замацоўваецца рад штучных зубоў.
•••
Паветраны мост — авіяцыйная лінія з перавалачнымі аэрадромамі і навігацыйным абсталяваннем.
Пантонны мост — мост на пантонах.
(Патрэбен) як у мосце дзірка гл. дзірка.
Проста з моста гл. проста.
Спаліць масты (за сабой) гл. спаліць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)