вы́варатка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вы́варатка вы́вараткі
Р. вы́вараткі вы́варатак
Д. вы́варатцы вы́вараткам
В. вы́варатку вы́вараткі
Т. вы́вараткай
вы́вараткаю		 вы́вараткамі
М. вы́варатцы вы́варатках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́варатка ж., обл., см. вы́варацень

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́варатка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Абл. Выварацень. [Каля] старой яловай вывараткі стаялі дзве нізенькія доўгія капы сіўцу. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вы́варатка. Насовіч тлумачыць рус. ’хозяйственный оборот’ (Нас.), вываро́тка ’выкрутка’ (Байк. і Некр., Нас.). Ад вываро́чвацца ’выкручвацца, пазбягаць цяжкага становішча’. Гл. варочаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wykrot, ~u

м.

1. выварацень; вывараць; выварат; вываратка;

2. яма

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)