вы́біты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вы́біты вы́бітая вы́бітае вы́бітыя
Р. вы́бітага вы́бітай
вы́бітае		 вы́бітага вы́бітых
Д. вы́бітаму вы́бітай вы́бітаму вы́бітым
В. вы́біты (неадуш.)
вы́бітага (адуш.)		 вы́бітую вы́бітае вы́бітыя (неадуш.)
вы́бітых (адуш.)
Т. вы́бітым вы́бітай
вы́бітаю		 вы́бітым вы́бітымі
М. вы́бітым вы́бітай вы́бітым вы́бітых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́біты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вы́біты вы́бітая вы́бітае вы́бітыя
Р. вы́бітага вы́бітай
вы́бітае		 вы́бітага вы́бітых
Д. вы́бітаму вы́бітай вы́бітаму вы́бітым
В. вы́біты (неадуш.)
вы́бітага (адуш.)		 вы́бітую вы́бітае вы́бітыя (неадуш.)
вы́бітых (адуш.)
Т. вы́бітым вы́бітай
вы́бітаю		 вы́бітым вы́бітымі
М. вы́бітым вы́бітай вы́бітым вы́бітых

Кароткая форма: вы́біта.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́біты

1. вы́битый, вы́шибленный;

2. перен., разг. вы́битый;

3. вы́битый;

4. вы́битый;

5. вы́битый, вы́колоченный, вы́хлестанный, вы́хлопанный;

6. вы́битый;

7. вы́битый, вы́чеканенный;

8. вы́битый;

9. вы́битый;

10. вы́битый;

11. вы́битый;

12. вы́несенный;

13. вы́вихнутый;

14. вы́битый;

1-14 см. вы́біць 1-11, 13-15

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́біты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выбіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́колоченный

1. вы́біты, мног. павыбіва́ны; абабі́ты, вы́калачаны;

2. вы́цягнуты;

3. вы́гнаны; вы́біты; см. вы́колотить.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́шибленный вы́біты, вы́шпурнуты, вы́кінуты, мног. павыкіда́ны, вы́гнаны, мног. павыганя́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

атлу́млены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад атлуміць.

2. у знач. прым. Даведзены крыкам, шумам, мітуснёю да адурэння, выбіты з нармальнага стану.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Акало́т ’жытнія снапы, з якіх выбіты зярняты’ (КЭС, КТС, Некр.) да калаціць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́битый

1. в разн. знач. вы́біты, мног. павыбіва́ны;

2. (о косе) накляпа́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

марзя́нка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Разм. Сістэма ўмоўных знакаў для абазначэння літар і лікаў, прынятая ў перадачы па тэлеграфу, у радыёпрыёмах і г. д. Выбіты марзянкаю, Бег жалобны жаль Ад Масквы маланкаю Па слупах ўдаль. Куляшоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)