выбухны́, -а́я, -о́е.

1. Які служыць для ўтварэння выбуху (у 1 знач.).

Выбухная камера.

2. Такі, вымаўленне якога суправаджаецца выбухам (пра гукі мовы).

Выбухныя зычныя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выбухны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. выбухны́ выбухна́я выбухно́е выбухны́я
Р. выбухно́га выбухно́й
выбухно́е		 выбухно́га выбухны́х
Д. выбухно́му выбухно́й выбухно́му выбухны́м
В. выбухны́ (неадуш.)
выбухно́га (адуш.)		 выбухну́ю выбухно́е выбухны́я (неадуш.)
выбухны́х (адуш.)
Т. выбухны́м выбухно́й
выбухно́ю		 выбухны́м выбухны́мі
М. выбухны́м выбухно́й выбухны́м выбухны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

выбухны́

1. взры́вчатый;

~на́я ка́мера — взры́вчатая ка́мера;

2. лингв. взрывно́й;

~ны́я зы́чныя — взрывны́е согла́сные

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выбухны́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да выбуху (у 1, 5 знач.). Выбухная камера. Выбухныя зычныя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выбухны́ Explosións-, Detonatións ; Spreng , Zünd ;

выбухны́я рабо́ты Spréngarbeiten pl;

выбухны́ зара́д Spréngladung f -, -en;

выбухна́я хва́ля Detonatiónswelle f -, -n;

выбухны́ гук фан Explosívlaut m -es, -e, Verschlússlaut m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

взры́вчатый выбухо́вы, выбухны́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

взрывно́й

1. воен. выбухо́вы, выбухны́, узрыўны́;

2. лингв. выбухны́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

plosive [ˈpləʊsɪv] adj. ling. выбухны́ гук

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

эксплазі́ўны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Выбухны. Эксплазіўны зычны.

[Фр. explosifs.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

п, нескл., н.

1. Семнаццатая літара беларускага алфавіта, якая мае назву «пэ». Вялікае П.

2. Глухі, губна-губны, выбухны зычны гук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)