выбо́іна, -ы, мн. -ы, -бо́ін, ж.

1. Паглыбленне на паверхні чаго-н., выбітае ўдарам.

2. Яма на дарозе ад язды.

Дарога ў выбоінах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выбо́іна

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. выбо́іна выбо́іны
Р. выбо́іны выбо́ін
Д. выбо́іне выбо́інам
В. выбо́іну выбо́іны
Т. выбо́інай
выбо́інаю		 выбо́інамі
М. выбо́іне выбо́інах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

выбо́іна ж. (углубление на поверхности чего-л.) выбо́ина; (на дороге — ещё) уха́б м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выбо́іна, ‑ы, ж.

Паглыбленне на паверхні чаго‑н., выбітае ўдарам. Выбоіны ад куль на сценах дамоў. // пераважна мн. (выбо́іны, ‑ін). Ямы на дарозе, выбітыя калёсамі; калдобіны. Воз мякка падскокваў на выбоінах каляін, пакідаючы за сабой шэры, узвіхраны коламі пыл. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выбо́іна ж Áushöhlung f -, -en; Vertíefung -, -en; Schlágloch n -es, -löcher (на дарозе)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

выбо́іна Паглыбленне; яма, выбітая коламі на дарозе, у каляіне (БРС). Тое ж вы́бай (Лёзн., Слаўг.), вы́баіна (Нясв., Слаўг.), выбой (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

уха́ба, -ы, мн. -ы, уха́б, ж.

Выбоіна на дарозе.

Калёсы падскакваюць на ўхабах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

калдо́біна, -ы, мн. -ы, -бін, ж.

Выбоіна, яма на дарозе; паглыбленне або ўпадзіна на дне вадаёма.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

pothole [ˈpɒthəʊl] n. калдо́біна, выбо́іна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Вы́бай ’выбаіна’ (Гарэц., Байк. і Некр., КСП), вы́баіна (Мат. Гом.), выбо́іна (Шат., БРС), выбо́й (КЭС, лаг., Жыв. сл.), укр. ви́бій ’ямка ў земляной падлозе; выбоіна’, вибо́іна, рус. вы́бой, выбо́ина ’тс’, польск. wybój ’выбоіна’. Ад выбіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)