вучаны - Пошук

ву́чаны

прыметнік, якасны

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ву́чаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

Кароткая форма: ву́чана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ву́чаны у́ченный; обу́ченный; см. вучы́ць ¹

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ву́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад вучыць.

2. у знач. прым. Адукаваны. Яна вучаная, і я ніяк не падыходзіў да яе. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ву́чаны áusgebildet

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Ву́чаны ’навучаны, вопытны’ (КТС, Федар., 4, КСТ). Ад вучы́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

у́ченный ву́чаны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

развучы́ць, -вучу́, -ву́чыш, -ву́чыць; -ву́чаны; зак., што.

Вывучыць з мэтай выканання, паўтарэння.

Р. песню.

Р. ролю.

|| незак. разву́чваць, -аю, -аеш, -ае; наз. разву́чванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

booklearned

[ˈbʊklɜ:rnəd]

adj.

кні́жны, ву́чаны па кні́гах

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

давучы́ць, -вучу́, -ву́чыш, -ву́чыць; -ву́чаны; зак.

1. каго-што. Давесці навучанне каго-н. да канца.

Д. сына.

2. што. Вывучыць што-н. поўнасцю або да якой-н. мяжы.

Д. табліцу множання.

Д. урок.

Д. паэму да другога раздзела.

|| незак. даву́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Verbum