ву́чаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад вучыць.
2. у знач. прым. Адукаваны. Яна вучаная, і я ніяк не падыходзіў да яе. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)