ву́тка¹, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж. (разм.).

Фальшывая сенсацыйная чутка.

Пусціць вутку.

Газетная в.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ву́тка², -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Пасудзіна з доўгім носам для мачы, якая падаецца ляжачым хворым мужчынам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ву́тка

‘пасудзіна’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ву́тка ву́ткі
Р. ву́ткі ву́так
Д. ву́тцы ву́ткам
В. ву́тку ву́ткі
Т. ву́ткай
ву́ткаю		 ву́ткамі
М. ву́тцы ву́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ву́тка

‘чутка’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ву́тка ву́ткі
Р. ву́ткі ву́так
Д. ву́тцы ву́ткам
В. ву́тку ву́ткі
Т. ву́ткай
ву́ткаю		 ву́ткамі
М. ву́тцы ву́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ву́тка I ж., разг. (выдумка) у́тка;

газе́тная в. — газе́тная у́тка

ву́тка II ж., мор., мед. у́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ву́тка ​1, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Фальшывая сенсацыйная чутка. Газетная вутка.

ву́тка ​2, ‑і, ДМ ‑тцы, Р мн. ‑так; ж.

Пасудзіна з доўгім носам, якая падаецца ляжачым хворым мужчынам для мачы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ву́тка ж разм (выдумка) (Zéitungs)énte f;

пусці́ць газе́тную ву́тку éine Énte in die Welt sétzen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вутка

Том: 5, старонка: 56.

img/05/05-056_0424_Вутка.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Ву́тка ’качка’ (Касп., Шат., Грыг., ДАБМ, карта № 297), рус. у́тка, укр. ву́тка. Прасл. *ǫtъka; параўн. літ. antuka ’кулік’, ãntukas ’Saxicola oenanthes’ (Буга, РФВ, 72, 202; Фасмер, 4, 174). Гл. ву́тва, ву́ціца. У знач. ’выдумка’ і ’медыцынская пасудзіна’ запазычанне ў літар. мову з рус. (Крукоўскі, Уплыў, 29, 99), дзе ў сваю чаргу першае — калька з франц. canarde ’качка’ і ’газетная выдумка’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

у́тка​II (выдумка) разг. ву́тка, -кі ж.; вы́думка, -кі ж.;

газе́тная у́тка газе́тная ву́тка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)