ву́тка

‘пасудзіна’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ву́тка ву́ткі
Р. ву́ткі ву́так
Д. ву́тцы ву́ткам
В. ву́тку ву́ткі
Т. ву́ткай
ву́ткаю		 ву́ткамі
М. ву́тцы ву́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)