ву́льва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ву́льва ву́львы
Р. ву́львы ву́льваў
Д. ву́льве ву́львам
В. ву́льву ву́львы
Т. ву́львай
ву́льваю		 ву́львамі
М. ву́льве ву́львах

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ву́льва

(лац. vulva)

1) уваход у палавую камеру ў некаторых жывёл, куды пры капуляцыі ўводзіцца мужчынскі палавы орган;

2) вонкавыя палавыя органы жанчыны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

vulva [ˈvʌlvə] n. anat. ву́льва, во́нкавыя палавы́я о́рганы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

vulva

[ˈvʌlvə]

n., pl. -ae or -as, Anat.

ву́льва f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

вульві́т

(ад вульва)

запаленне вульвы 2.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

вульвавагіні́т

(ад вульва + вагіна)

запаленчае захворванне вульвы 2 і похвы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

*Пялю́тка, пелю́тка ’палавіна качана, гарбуза’ (ТС), ’ягадзіцы; вульва’ (там жа), пэлю́тка ’ягадзіца; гузно’ (пін., Нар. лекс., Дразд.), ’сцягно’ (пін., Шатал.). Відаць, не можа разглядацца асобна ад палутка (полутка, полудка) ’палавінка (звычайна качана)’ (ТС), што ўзыходзіць да *роlъtь ’палова тушы’ (Фасмер, 3, 316), гл. польць, полец; фармальна і семантычна збліжана з пялюстка, гл. пелюсць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)