во́ўчы

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. во́ўчы во́ўчая во́ўчае во́ўчыя
Р. во́ўчага во́ўчай
во́ўчае		 во́ўчага во́ўчых
Д. во́ўчаму во́ўчай во́ўчаму во́ўчым
В. во́ўчы (неадуш.)
во́ўчага (адуш.)		 во́ўчую во́ўчае во́ўчыя (неадуш.)
во́ўчых (адуш.)
Т. во́ўчым во́ўчай
во́ўчаю		 во́ўчым во́ўчымі
М. во́ўчым во́ўчай во́ўчым во́ўчых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

во́ўчы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. во́ўчы во́ўчая во́ўчае во́ўчыя
Р. во́ўчага во́ўчай
во́ўчае		 во́ўчага во́ўчых
Д. во́ўчаму во́ўчай во́ўчаму во́ўчым
В. во́ўчы (неадуш.)
во́ўчага (адуш.)		 во́ўчую во́ўчае во́ўчыя (неадуш.)
во́ўчых (адуш.)
Т. во́ўчым во́ўчай
во́ўчаю		 во́ўчым во́ўчымі
М. во́ўчым во́ўчай во́ўчым во́ўчых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

во́ўчы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. во́ўчы во́ўчая во́ўчае во́ўчыя
Р. во́ўчага во́ўчай
во́ўчае		 во́ўчага во́ўчых
Д. во́ўчаму во́ўчай во́ўчаму во́ўчым
В. во́ўчы (неадуш.)
во́ўчага (адуш.)		 во́ўчую во́ўчае во́ўчыя (неадуш.)
во́ўчых (адуш.)
Т. во́ўчым во́ўчай
во́ўчаю		 во́ўчым во́ўчымі
М. во́ўчым во́ўчай во́ўчым во́ўчых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

во́ўчы прям., перен. во́лчий;

~чыя зу́бы — во́лчьи зу́бы;

~чая хі́трасць — во́лчья хи́трость;

~чае фу́тра — во́лчий мех;

○ ~чая зя́па — мед. во́лчья пасть;

~чая я́ма — охот., воен. во́лчья я́ма;

~чыя я́гады — во́лчьи я́годы;

в. біле́т (па́шпарт) — ист. во́лчий биле́т (па́спорт);

◊ в. апеты́т — во́лчий аппети́т;

~чая мара́ль — во́лчья мора́ль;

в. зако́н — во́лчий зако́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́ўчы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да ваўка, належыць ваўку. Воўчыя зубы. Воўчае логава. // Уласцівы ваўку. Воўчая хітрасць. Воўчая хада. // Зроблены са скуры ваўка. Воўчае футра.

2. перан. Звярыны, чалавеканенавісніцкі. Воўчыя законы. Воўчая мараль.

•••

Воўчае мяса гл. мяса.

Воўчы апетыт гл. апетыт.

Воўчы білет (пашпарт) гл. білет.

Воўчыя грыбы гл. грыб.

Воўчыя ягады гл. ягада.

Воўчая яма гл. яма.

Хадзіць у воўчай шкуры гл. хадзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́ўчы wölfísch, Wolfs ;

во́ўчая я́гада Séidelbast m -es, -e (куст);

во́ўчая па́шча мед. Wólfsrachen m -s, -;

во́ўчая яма вайск. Wólfsgrube f -, -n;

во́ўчы апеты́т разм. Bärenhunger m;

во́ўчы біле́т перан. Spérrschein m -(e)s, -e, Zúlassungssperre f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

па-во́ўчы

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
па-во́ўчы - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ВО́ЎЧЫ ГРЫБ,

гл. Жоўцевы грыб.

т. 4, с. 280

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Воўчы лішай 2/627

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

воўк, ваўка́ і во́ўка, мн. ваўкі́, ваўко́ў, м.

Драпежная жывёліна сямейства сабачых, звычайна шэрай масці.

Колькі ваўка ні кармі, ён усё роўна ў лес глядзіць (прыказка). І ваўкі сыты і авечкі цэлы (прымаўка). Хоць воўкам вый (вельмі дрэнна, бязвыхаднае становішча). Воўкам глядзець (пазіраць) (глядзець панура, варожа).

◊

Біты воўк (разм.) — пра бывалага, вопытнага чалавека.

Марскі воўк (разм., адабр.) — пра бывалага, вопытнага марака.

|| памянш. ваўчо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

|| зб. ваўкаўё, -я́, н.

|| прым. во́ўчы, -ая, -ае і ваўчы́ны, -ая, -ае (разм.).

В. апетыт (вельмі моцны).

◊

Воўчы білет (пашпарт) — у царскай Расіі: дакумент з адзнакай паліцыі аб палітычнай ненадзейнасці яго ўласніка.

Воўчы закон — беззаконне, якое падтрымліваецца грубым насіллем.

Воўчыя грыбы — агульная назва неядомых грыбоў.

Воўчыя ягады — чырвоныя або чорныя плады ядавітых лясных раслін.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)