во́рвань

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. во́рвань
Р. во́рвані
Д. во́рвані
В. во́рвань
Т. во́рванню
М. во́рвані

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

во́рвань ж., уст. во́рвань

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́рвань ж., уст. во́рвань, -ні ж., уст. варво́ль, -лю м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́рвань, ‑і, ж.

Уст. Тлушч, здабыты з марскіх жывёл або рыб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ВО́РВАНЬ,

устарэлая назва тлушчу марскіх млекакормячых і рыб.

т. 4, с. 273

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

во́рвань ж уст Físchtran m -(e)s, -e, Tran m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

во́рвань

(рус. ворвань, ад ст.шв. narhval)

тлушч, здабыты з марскіх жывёл.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Во́рвань ’лой, які вытапліваецца з сала марскіх жывёлін’ (БРС, КТС). Запазычанне з рус. ворвань ’тс’ (Шанскі, 1, В, 163), дзе яно са ст.-швед. narhval, швед., дац. narval, ст.-ісл. náhrvalr ’кіт’ (Фасмер, 1, 351).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Во́рвыль, во́рволь ’ворвань’ (Бяльк., КТС), ворволʼа ’каламазь’ (КЭС). Гл. варволь.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

варво́ль, ‑ю, м.

Тое, што і ворвань. Антось агледзеў тут прылады, Калёсам добрадаў «памады», Густога дзёгцю і варволю. Колас. Дым гэты змяшаўся з пахам вымазаных варволем папоўскіх ботаў. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)