во́латка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
во́латка |
во́латкі |
| Р. |
во́латкі |
во́латак |
| Д. |
во́латцы |
во́латкам |
| В. |
во́латку |
во́латак |
| Т. |
во́латкай
во́латкаю |
во́латкамі |
| М. |
во́латцы |
во́латках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
велика́нша разг. во́латка, -кі ж., веліка́нка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
giantess
[ˈdʒaɪəntəs]
n.
во́латка f.; жанчы́на -во́лат
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)