Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
во́кліч, -у, мн. -ы, -аў, м.
1. Слова ці выгук, вымаўленыя з моцным пачуццём.
2. Тое, што і воклік.
З лесу даносіўся в.: — Сяргей!
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
во́кліч, -чу м. во́зглас, восклица́ние ср.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
во́кліч, ‑у, м.
1. Слова ці выгук, вымаўленыя з моцным пачуццём, хваляваннем. Чуюцца радасныя воклічы дзяцей, узаемныя прывітанні, абмен навінамі.В. Вольскі.Чуўся грозны вокліч: — Стой! Назад!Лынькоў.
2. Тое, што і воклік. [Алесь] бягом кінуўся да воза, але ў гэты момант пачуў ціхі і трывожны вокліч: — Алесь!Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
во́клічмÁusruf m -(e)s, -e, Ruf m;
во́клічы з ме́сца Zwíschenrufe pl;
во́клічы ра́дасці Fréudenrufe pl
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Во́кліч ’словы, якімі аклікаюць каго-небудзь’ (БРС, Гарэц.). Ад воклік пры дапамозе суф. ‑jь.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ціп-ці́п, выкл.
Вокліч, якім падзываюць курэй.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вох, выкл.
Вокліч пры здзіўленні, горы, болі і пад. пачуццях.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вы́гук, -у, мн. -і, -аў, м.
Гучны вокліч, вокрык.
В. адабрэння.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бра́ва, выкл.
Вокліч, які выражае захапленне, пахвалу, адабрэнне.
Усе крычаць: «Брава!»
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)