во́клік, -у, мн. -і, -аў, м.

Выгук; словы, якімі аклікаюць.

Радасны в.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

во́клік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. во́клік во́клікі
Р. во́кліку во́клікаў
Д. во́кліку во́клікам
В. во́клік во́клікі
Т. во́клікам во́клікамі
М. во́кліку во́кліках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

во́клік, -ку м. о́клик, зов

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́клік, ‑у, м.

Выгук; словы, якімі аклікаюць. Радасны воклік. □ З-пад рэчкі Пагулянкі данесліся няясныя воклікі, і Анежка здагадалася, што там сягоння працуе моладзь. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́клік м. Ruf m -es, -e;

па пе́ршым во́кліку auf den érsten Ruf

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Во́клік (БРС, Яруш.). Рус. о́клик, укр. о́клик. Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад аклікнуць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гэй, выкл.

Воклік, якім звяртаюцца да каго-н.

Гэй, пастой!

Гэй, вы, коні!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

о́клик во́клік, -ку м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кось-кось, выкл.

Воклік, якім падзываюць коней.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́кліч, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Слова ці выгук, вымаўленыя з моцным пачуццём.

2. Тое, што і воклік.

З лесу даносіўся в.: — Сяргей!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)