Во́йтава

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Во́йтава
Р. Во́йтава
Д. Во́йтаву
В. Во́йтава
Т. Во́йтавам
М. Во́йтаве

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Войтава (в.) 3/129 (к.), 148; 10/268

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

во́йтаў

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. во́йтаў во́йтава во́йтава во́йтавы
Р. во́йтавага во́йтавай
во́йтавае		 во́йтавага во́йтавых
Д. во́йтаваму во́йтавай во́йтаваму во́йтавым
В. во́йтаў (неадуш.)
во́йтавага (адуш.)		 во́йтаву во́йтава во́йтавы (неадуш.)
во́йтавых (адуш.)
Т. во́йтавым во́йтавай
во́йтаваю		 во́йтавым во́йтавымі
М. во́йтавым во́йтавай во́йтавым во́йтавых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бо́льшасць, ‑і, ж.

Большая частка, большая колькасць каго‑, чаго‑н. Большасць студэнтаў не ведалі яшчэ адзін аднаго. Карпюк. Войтава дарога і накіраванасць пераважнай большасці сялянства, у тым ліку і Аўгіні, ляжаць у розных роўніцах. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ро́ўніца, ‑ы, ж.

1. Спец. Пасма валакна, злёгку скручаная, з якой вырабляецца пража.

2. Разм. Тое, што і раўня. А вот ужо на весялосць ды прыткасць у скоках не было .. [Лукер’і] роўніцы. Ракітны. — Я казала і кажу: не роўніцу ўзяў сабе Даніла ў жонкі. Думаладая яна для яго. Сіняўскі.

3. Абл. Узровень (пры параўнанні). Войтава дарога і накіраванасць пераважнай большасці сялянства, у тым ліку і Аўгіні, ляжыць у розных роўніцах. Колас. Знайшлося і азначэнне [у К. Чорнага] — Камароўка, аднолькава трапнае, незалежна ад таго, прыкладаецца яно да мяшчанства ў местачковай ці ў сусветнай роўніцы. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)