власть в разн. знач. ула́да, -ды ж., мн. ула́ды, род. ула́д;
сове́тская власть саве́цкая ўла́да;
вое́нные власти вае́нныя ўла́ды;
превыше́ние власти юр. перавышэ́нне ўла́ды;
стоя́ть у власти стая́ць на чале́ ўла́ды, трыма́ць ула́ду;
со́бственной властью сваёй ула́дай;
во власти чего́-л. у пало́не чаго́-не́будзь, пад ула́дай чаго́-не́будзь;
в мое́й (твое́й, его́) власти маё (тваё, яго́) пра́ва;
э́то не в мое́й (твое́й, его́) власти гэ́та не ад мяне́ (цябе́, яго́) зале́жыць;
ва́ша власть ва́ша во́ля, ва́ша спра́ва;
потеря́ть власть над собо́й стра́ціць ула́ду над сабо́й.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
власть
Том: 4, старонка: 27.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
самодержа́вный самадзяржа́ўны;
самодержа́вная вла́сть самадзяржа́ўная ўла́да.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мана́ршы мона́рший;
~шая ўла́да — мона́ршая власть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Любаўла́сце ’ўладалюбства’ (Гарэц., Др.-Падб.), ст.-рус. любовластие. Да любіць (гл.) і ст.-рус. власть ’улада’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ула́да ж., в разн. знач. власть; (господство — ещё) влады́чество ср.;
вае́нныя ўла́ды — вое́нные вла́сти;
мясцо́вая ўла́да — ме́стная власть;
у. старшыні́ — власть председа́теля;
бацько́ўская ўла́да — роди́тельская власть;
у. сло́ва — власть сло́ва;
перавышэ́нне ўла́ды — юр. превыше́ние вла́сти;
пад ~дай Ры́ма — под вла́стью (влады́чеством) Ри́ма;
◊ стра́ціць ~ду над сабо́й — потеря́ть власть над собо́й;
стырно́ ўла́ды — выс. бразды́ правле́ния;
узя́ць ~ду — встать у вла́сти
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
султана́т полит.
1. (власть султана) султана́т, -ту м.;
2. (монархическое государство) султана́т, -та м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
султана́т м.
1. род. султана́та (монархическое государство) султана́т;
2. род. султана́ту (власть монарха) султана́т
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
выкана́ўчы в разн. знач. исполни́тельный;
~чая ўла́да — исполни́тельная власть;
в. камітэ́т — исполни́тельный комите́т;
в. ліст — юр. исполни́тельный лист
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абла́да ж., разг.
1. власть;
2. владе́ние ср.;
быць пад чыёй-не́будзь ~дай — быть в чьём-либо владе́нии
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)