вихрь м., прям., перен. віхо́р, род. ві́хру м., ві́хар, род. ві́хру м.; віху́ра, -ры ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вихрь
Том: 3, старонка: 298.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
вихо́рь уст., прост., см. вихрь.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
цыклані́чны циклони́ческий;
ц. віхо́р — циклони́ческий вихрь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
циклони́ческий цыклані́чны;
циклони́ческий вихрь цыклані́чны віхо́р.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
віху́ра ж. вихрь м., вью́га, бура́н м.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ві́хар (род. ві́хру) м.
1. вихрь;
в. злама́ў дрэ́ва — вихрь слома́л де́рево;
2. перен. круговоро́т, водоворо́т, коловоро́т;
в. падзе́й — круговоро́т (водоворо́т, коловоро́т) собы́тий
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
коловоро́т м.
1. стол. ко́рба, -бы ж.;
2. (водоворот) вір, род. ві́ру м.;
3. (круговорот) кругаваро́т, -ту м.; (вихрь) ві́хар, -хру м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ві́хар (БРС, Маш., Сцяшк., Бес., КТС) ’вір’ (БРС, КТС), віхры́ ’нячыстыя духі ў выглядзе віхру’ (Нас.). Рус. ви́хорь, вихрь, укр. вихо́р, ст.-рус. вихърь, польск. wicher, н.-луж., в.-луж. wichor, чэш. vichr, славац. víchor, серб.-харв. ви̏ха̄р, ви̏хор, славен. vihár, балг. вихър. Ад асновы vix‑ (параўн. віхаць, віхляць) пры дапамозе суф. ‑r‑, ‑ъr‑ (Скок, 3, 588; Шанскі, 1, В, 112), далей узыходзіць да віць (Праабражэнскі, 1, 87; Фасмер, 1, 324). Роднасныя ўсх.-літ. víesulas ’віхар’, лат. veîsuôls ’тс’ (Траўтман, 345; Петарсан, IF, 5, 70; Ільінскі, ИОРЯС, 20, 3, 77).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)