Ве́шак 1 ’вешалка ў адзенні’ (Сцяшк. МГ), драг. віша́к ’тс’ (Лучыц-Федарэц, вусн. паведамл.). Запазычана з польск. мовы; параўн. польск. wieszak (гл. Сцяц., Словаўтв., 63).
Ве́шак 2 ’вешалка для адзення’ (карэліц., Шатал.) запазычана, відаць, з польск. wieszak ’вешалка (стойка, гак) для вешання адзення’; ’плечкі’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ве́шкі
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Ве́шкі |
| Р. |
Ве́шак
Ве́шкаў |
| Д. |
Ве́шкам |
| В. |
Ве́шкі |
| Т. |
Ве́шкамі |
| М. |
Ве́шках |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ве́шка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ве́шка |
ве́шкі |
| Р. |
ве́шкі |
ве́шак |
| Д. |
ве́шцы |
ве́шкам |
| В. |
ве́шку |
ве́шкі |
| Т. |
ве́шкай
ве́шкаю |
ве́шкамі |
| М. |
ве́шцы |
ве́шках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Вяша́к ’пятля на адзенні для вешання’ (Жд., КСТ); ’насценная вешалка’ (Жд., 2, КСТ, Сцяц.), вешак, вешакі ’прыстасаванне для сушкі’ (КСТ), вэшак ’жэрдка ў лазні, на якую вешаюць бялізну’ (лун., Шатал.). Улічваючы суфіксацыю і зону распаўсюджання слова, можна з упэўненасцю меркаваць, што гэта запазычанне з польскай мовы. Параўн. польск. wieszak ’вешалка, пятля на адзенні для вешання і да т. п.’, в.-луж. wěšak ’вешалка’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)