Курганы Вечнай Славы, гл. Курганы Славы

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

ве́чны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ве́чны ве́чная ве́чнае ве́чныя
Р. ве́чнага ве́чнай
ве́чнае		 ве́чнага ве́чных
Д. ве́чнаму ве́чнай ве́чнаму ве́чным
В. ве́чны (неадуш.)
ве́чнага (адуш.)		 ве́чную ве́чнае ве́чныя (неадуш.)
ве́чных (адуш.)
Т. ве́чным ве́чнай
ве́чнаю		 ве́чным ве́чнымі
М. ве́чным ве́чнай ве́чным ве́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ве́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ве́чны ве́чная ве́чнае ве́чныя
Р. ве́чнага ве́чнай
ве́чнае		 ве́чнага ве́чных
Д. ве́чнаму ве́чнай ве́чнаму ве́чным
В. ве́чны (неадуш.)
ве́чнага (адуш.)		 ве́чную ве́чнае ве́чныя (неадуш.)
ве́чных (адуш.)
Т. ве́чным ве́чнай
ве́чнаю		 ве́чным ве́чнымі
М. ве́чным ве́чнай ве́чным ве́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ту́ндра, -ы, ж.

Прыродная зона арктычнага пояса, якая характарызуецца суровым кліматам, бязлессем, вечнай мерзлатой, беднай расліннасцю, а таксама тып расліннасці, характэрны для гэтай зоны.

|| прым. ту́ндравы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падмярзло́тны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які залягае глыбей пласта вечнай мерзлаты. Падмярзлотныя воды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неўміру́часць, ‑і, ж.

Уласцівасць неўміручага; вечнае існаванне. Неўміручасць прыроды. □ Выдатныя справы, працоўны гераізм цяперашняга пакалення — гэта найярчэйшае сведчанне неўміручасці герояў Вялікай Айчыннай вайны, трыумф вечнай славы нашага народа. Машэраў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ту́ндра, ‑ы. ж.

Паўднёвая зона арктычнага пояса зямнога шара, якая характарызуецца суровым кліматам, бязлессем, вечнай мерзлатой, беднай расліннасцю. Ілюмінатар адкрываў даволі сумны пейзаж: бясконцую бель тундры, на якой дзе-нідзе кусціліся карлікавыя бярозкі. «Маладосць».

[Ад фін. tunturi — бязлесая плоская вяршыня.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ту́ндра

(рус. тундра, ад фін. tunturi = літар. бязлесая плоская вяршыня)

бязлесая, бедная расліннасцю балоцістая прастора ў прыпалярных абласцях, у зоне вечнай мерзлаты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ВЕ́ЧНАЯ МЕРЗЛАТА́,

шматгадовая мерзлата, верхні слой зямной кары з устойлівымі адмоўнымі тэмпературамі на працягу тысяч гадоў; частка крыясферы. Пашырана ў арктычным і антарктычным паясах, часткова ва ўмераным поясе, дзе існуе рэзка кантынентальны клімат. Развіта таксама пад покрыўнымі і горнымі ледавікамі. У зоне вечнай мерзлаты горныя пароды сцэментаваны замёрзлай вільгаццю. Магутнасць слоя з адмоўнымі т-рамі дасягае 4 км у Антарктыдзе, 1,5 км у Арктыцы. Пашырана на пл. каля 35 млн. км², у т. л. 11 млн. км² у Сібіры. На тэр. Беларусі існавала ў ледавіковыя эпохі. Слядамі вечнай мерзлаты з’яўляюцца крыягенныя тэкстуры, што захаваліся ў горных пародах, — псеўдамарфозы на месцы ледзяных кліноў і маразабойных шчылін, сляды цячэння і сціскання расталага грунту і інш. З часоў дэградацыі вечнай мерзлаты ў рэльефе захаваліся тэрмакарставыя западзіны і катлавіны азёр, псеўдатэрасы, валы і інш. Вечную мерзлату вывучае крыялогія.

А.Ф.Санько.

т. 4, с. 134

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

кля́сціся schwören* vt, vi;

кляну́ся го́нарам! bei méiner Éhre!, auf Éhre!, mein Éhrenwort!;

кля́сціся ў ве́чнай дру́жбе [ве́чным сябро́ўстве] éwige Fréundschaft schwören*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)