Verbum

анлайнавы слоўнік

весь^II сущ., уст. вёска, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

весь^I мест. увесь (род. усяго́, дат. усяму́, вин. усяго́, увесь, твор., пред. усі́м); мн., см. все; (целый — ещё) цэ́лы;

весь день уве́сь (цэ́лы) дзень;

во весь го́лос на ўвесь го́лас;

по всему́ ви́дно па ўсім (з усяго́) віда́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ВЕСЬ,

прыбалтыйска-фінскае племя. Упершыню ўпамінаецца гоцкім гісторыкам Іарданам у 6 ст. Паводле стараж.-рус. летапісаў, жыло на Белым воз. (Валагодская вобл., Расія), паводле тапанімічных даных, займала тэр. ад усх. Прыладажжа да Белаазер’я. Белаазерская весь з 9 ст. ў складзе Кіеўскай Русі, паступова абрусела. Нашчадкамі весі з’яўляюцца сучасныя вепсы і, верагодна, карэлы-людзікі.

т. 4, с. 120

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

весь

Том: 3, старонка: 153.

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

весь

Том: 3, старонка: 154.

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Весь ’вёска’ (Гарэц.). Гл. вёска.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

весь

1. Сельскі населены пункт (Слуцк. Сержп.).

2. Стар. Поле, ралля (Грыг. 1850).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

вы́рыжаць, ‑ае; зак.

Разм. Ад моцнага ўздзеяння сонца стаць рыжым. Пільчак быў простага суконца, І той весь вырыжаў ад сонца. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

целико́м нареч. ца́лкам;

весь целико́м уве́сь ца́лкам.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наўскапыта́ нареч., разг. вскачь, во весь опо́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)