Веснаво́е ’рунь’ (добр., Мат. Гом.), рус. свярдл. весня́ ’рунь, усходы азімага жыта’. Да вясна́ (гл.). Як правіла, рунь абазначае ’ўсходы азімых’, на поўдні ж Беларусі рунь (уру́на, вру́но, уру́нь) ’усходы збожжавых восенню і вясной’. Яр, ярына маглі, відаць, абазначаць не толькі вясеннія ўсходы, але і ўсходы азімых. Тады веснаво́е выцясняе яраво́е як ідэнтычнае ў адрозненне ад яравых ’яравых раслін’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

«Веснавое свята» (карная аперацыя) 1/215; 3/48—49; 5/453; 8/119, 178, 182, 487

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

веснавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. веснавы́ веснава́я веснаво́е веснавы́я
Р. веснаво́га веснаво́й
веснаво́е		 веснаво́га веснавы́х
Д. веснаво́му веснаво́й веснаво́му веснавы́м
В. веснавы́ (неадуш.)
веснаво́га (адуш.)		 веснаву́ю веснаво́е веснавы́я (неадуш.)
веснавы́х (адуш.)
Т. веснавы́м веснаво́й
веснаво́ю		 веснавы́м веснавы́мі
М. веснавы́м веснаво́й веснавы́м веснавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зімо́ва-веснавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зімо́ва-веснавы́ зімо́ва-веснава́я зімо́ва-веснаво́е зімо́ва-веснавы́я
Р. зімо́ва-веснаво́га зімо́ва-веснаво́й
зімо́ва-веснаво́е		 зімо́ва-веснаво́га зімо́ва-веснавы́х
Д. зімо́ва-веснаво́му зімо́ва-веснаво́й зімо́ва-веснаво́му зімо́ва-веснавы́м
В. зімо́ва-веснавы́ (неадуш.)
зімо́ва-веснаво́га (адуш.)		 зімо́ва-веснаву́ю зімо́ва-веснаво́е зімо́ва-веснавы́я (неадуш.)
зімо́ва-веснавы́х (адуш.)
Т. зімо́ва-веснавы́м зімо́ва-веснаво́й
зімо́ва-веснаво́ю		 зімо́ва-веснавы́м зімо́ва-веснавы́мі
М. зімо́ва-веснавы́м зімо́ва-веснаво́й зімо́ва-веснавы́м зімо́ва-веснавы́х

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паўнаво́ддзе, -я, н.

Высокі ўзровень вады ў рэках.

Веснавое п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Вялі́кдзень, -кадня, м. (з вялікай літары).

Веснавое хрысціянскае свята, прысвечанае ўваскрэсенню Хрыста.

|| прым. веліко́дны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Дабраве́шчанне і Дабраве́сце, -я, н. (з вялікай літары).

Веснавое хрысціянскае свята: абвяшчэнне Дзеве Марыі аб будучым нараджэнні Хрыста.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

весновспа́шка ж., с.-х. веснаво́е во́рыва.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сабанту́й, -я, м.

1. У татараў і башкіраў: веснавое народнае свята.

2. перан. Шумлівая пагулянка (разм., жарт.).

З нагоды прыезду гасцей наладзілі с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мездрава́ты, ‑ая, ‑ае.

Падобны на мяздру. Веснавое сонца даплаўляла рэшткі чорнага мездраватага снегу, які яшчэ сям-там ляжаў пад сценамі, пад платамі. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)