Ве́рбеж

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ве́рбеж
Р. Ве́рбежа
Д. Ве́рбежу
В. Ве́рбеж
Т. Ве́рбежам
М. Ве́рбежы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вярбе́ж Зараснік маладой вярбы 8а1іх (Слаўг.).

□ в. Вербеж або Верба (Маг. 1654 АЮЗР XIV, дапаўн. да III т.), в. Вербеж Маг. (1850).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)