besom

[ˈbi:zəm]

1.

n.

мятла́ f., ве́нік -а m.

2.

v.t.

замята́ць; ме́сьці

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

садрацца, здзярацца; зак.

Разм.

1. Злупіцца, зняцца (пра кару, скуру і пад.). З павязкамі на пальцах садралася і скура. Паўлаў. // Адклеіцца і адваліцца ад якой‑н. паверхні. Афіша садралася.

2. Ад доўгага карыстання стаць непрыгодным (пра венік, мятлу і пад.). Венік зусім садраўся.

3. З’ехаць, зваліцца з насадкі. Мятла садралася з кійка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Важугі́ ’вілкі, качарга, чапяла, венік’ (Серб.). Гл. вожаг, ожаг.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

замашны, ‑ая, ‑ое.

Ёмкі, важкі, зручны для замаху. Замашны венік. Замашны серп. ▪ Ракуцька.. хапіў замашны кій і пагнаўся за Паліводскім. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бы́льнікавы (из) чернобы́ли, чернобы́льника;

б. пах — за́пах чернобы́ли (чернобы́льника);

б. ве́нік — метёлка из чернобы́ли (чернобы́льника)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

схвастацца, схвошчацца; зак.

Сапсавацца, знішчыцца ад працяглага хвастання. Венік схвошчацца — не злуйся. Палупцуйся розгамі. Пахне лістам, нібы ў лузе Ці ў гаі бярозавым. Барадулін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

miotła

ж.

1. мятла, венік;

2. хвост (каметы)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Раско́ль ’стары, зношаны венік’ (ст.-дар., Бел. дыял.). Няясна; магчыма, да ро́ска ’дубец, розга’, гл. розга 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

zmiotka

ж.

1. мяцёлка, венік;

2. ~ki мн. смецце

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Дзярка́ч ’венік’ (БРС). Рус. дыял. дерка́ч, укр. дерка́ч. Вытворнае ад dьrkati ’выдаваць пэўныя гукі’; гукапераймальнае ўтварэнне. Гл. Трубачоў, Эт. сл., 5, 222.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)