ве́нгры, -аў, адз. венгр, -а, м.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Венгрыі.

|| ж. венге́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. венге́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ве́нгры, ‑аў; адз. венгерац, ‑рца, м.; венгерка, ‑і, ДМ ‑рцы; мн. венгеркі, ‑рак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Венгрыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ВЕ́НГРЫ

(саманазва мадзьяры),

нацыя, асн. насельніцтва Венгрыі (больш за 10,55 млн. чал.). Жывуць таксама ў Румыніі, Чэхіі, Югаславіі, СНД (пераважна ў Закарпацці, на Украіне; 171 тыс. чал., 1979) і інш. Агульная колькасць 14,38 млн. чал. (1987). Гавораць на венгерскай мове. Сярод вернікаў пераважаюць католікі.

т. 4, с. 72

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

венге́рка² гл. венгры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

венге́рац,

гл. венгры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ве́нгр

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ве́нгр ве́нгры
Р. ве́нгра ве́нграў
Д. ве́нгру ве́нграм
В. ве́нгра ве́нграў
Т. ве́нграм ве́нграмі
М. ве́нгру ве́нграх

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мадзья́ры, -аў, адз. -дзья́р, -а, м.

Тое, што і венгры.

|| ж. мадзья́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. мадзья́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мадзья́ры, ‑аў; адз. мадзьяр, ‑а, м.; мадзьярка, ‑і, ДМ ‑рцы; мн. мадзьяркі, ‑рак; ж.

Тое, што і венгры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фі́на-у́гры, ‑аў.

Група народаў з блізкароднаснымі моўнымі рысамі, да якой належаць венгры, ханты, мансі, фіны, карэлы, эстонцы, саамі, комі і некаторыя іншыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

венге́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

1. гл. венгры.

2. Куртка з нашытымі папярочнымі шнурамі. На салдатах былі чорныя венгеркі і чорныя шапкі. Лынькоў.

3. Бальны танец, запазычаны ў венграў.

4. часцей мн. (венге́ркі, ‑рак). Пашыраны сорт сліў фіялетавага колеру.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)