ве́дацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ве́даюся |
ве́даемся |
| 2-я ас. |
ве́даешся |
ве́даецеся |
| 3-я ас. |
ве́даецца |
ве́даюцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
ве́даўся |
ве́даліся |
| ж. |
ве́далася |
| н. |
ве́далася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
ве́дайся |
ве́дайцеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
ве́даючыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ве́дацца несов., разг.
1. зна́ться, води́ть знако́мство;
2. безл.: і не ве́далася (каму) и не зна́л (зна́ла) (кто);
каб жа ве́далася — е́сли бы знал (зна́ла)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ве́дацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
Разм.
1. з кім‑, чым‑н. Мець справу; знацца. Каб не тая выпадковасць, дык, пэўна, ніколі і не ведаліся б, хоць жылі ў суседніх мястэчках — за якіх трыццаць кіламетраў адно ад аднаго. Марціновіч.
2. безас. Пра наяўнасць звестак аб кім‑, чым‑н. [Леўка:] — Не зналася і не ведалася, што ты, Макар Васільевіч, прыбыў у наш Рагозін, ды і не адзін, а з маладзіцай. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Правэ́йдацца ’правалаквацца’ (Скарбы). Гл. ведацца ’сноўдацца, хадзіць без справы’ (там жа), няяснага паходжання; магчыма, ад польск. wajda ’цыганскі кіраўнік’ (з венг. wajda < wojewoda, гл. Брукнер, 599).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)