ве́данне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ве́данне ве́данні
Р. ве́дання ве́данняў
Д. ве́данню ве́данням
В. ве́данне ве́данні
Т. ве́даннем ве́даннямі
М. ве́данні ве́даннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ве́данне, -я, н.

1. Знаёмства з чым-н., валоданне чым-н.

В. жыцця.

З веданнем справы.

В. замежнай мовы.

2. Падпарадкаванне, распараджэнне, кіраванне (кніжн.).

Інстытут знаходзіцца ў веданні міністэрства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ве́данне ср.

1. (знакомство с чем-л.) зна́ние;

з ~нем спра́вы — со зна́нием де́ла;

2. осведомлённость ж.;

3. (заведование, распоряжение) ве́дение, распоряже́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ве́данне, ‑я, н.

1. Знаёмства з чым‑н., валоданне чым‑н. Веданне жыцця. Веданне замежнай мовы.

2. Кніжн. Падпарадкаванне; распараджэнне. Інстытут знаходзіцца ў веданні міністэрства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ве́данне н

1. (знаёмства з чым-н) Kénntnis f -, -se;

ве́данне чаго-н das Wíssen um (A);

з ве́даннем спра́вы mit Sáchkenntnis;

2. (падпарадкаванне) Unterstéllung f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

уразбі́ўку, прысл.

Не па парадку, не падрад.

Правяраць веданне табліцы множання ў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

распоряже́ние распараджэ́нне, -ння ср., ве́данне, -ння ср.;

в распоряже́ние кого́-л. у распараджэ́нне (ве́данне) каго́-не́будзь.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

numeracy [ˈnju:mərəsi] n. ве́данне арыфме́тыкі, уме́нне лічы́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сэрцазна́ўства, ‑а, н.

Веданне чалавечага сэрца, душэўных рухаў чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усёве́данне, ‑я, н.

Кніжн. Веданне ўсяго, здольнасць пранікнуць ва ўсе тайны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)