Ваўчу́г ’расліна стальнік, Ononis arvensis L.’ (БРС, Кіс., Гарэц.), таксама ваўчу́к, ваўчу́га, укр. вовчу́г. Бясспрэчна, ад воўк (матывацыя можа быць рознай: расліна пакрыта валаскамі, мае моцныя корані). Параўн. назвы для Ononis ва ўкр. мове: плугодержка, стальник, вовча, вовчак, вовче зілля, вовк і г. д.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ваўчу́га
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ваўчу́га |
ваўчу́гі |
| Р. |
ваўчу́гі |
ваўчу́гаў
ваўчу́г |
| Д. |
ваўчу́гу |
ваўчу́гам |
| В. |
ваўчу́гу |
ваўчу́гаў
ваўчу́г |
| Т. |
ваўчу́гам |
ваўчу́гамі |
| М. |
ваўчу́гу |
ваўчу́гах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)