вато́ўка, -і, ДМ -то́ўцы, мн. -і, -то́вак, ж.

Ватовая фастрыгаваная куртка або безрукаўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вато́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вато́ўка вато́ўкі
Р. вато́ўкі вато́вак
Д. вато́ўцы вато́ўкам
В. вато́ўку вато́ўкі
Т. вато́ўкай
вато́ўкаю		 вато́ўкамі
М. вато́ўцы вато́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вато́ўка ж., разг. ва́тник м., стёганка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вато́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы; Р мн. ‑товак; ж.

Ватовая фастрыгаваная куртка. — Ну, да вечара! — Лёля кіўнула Міколу і пабегла, размахваючы крыссем паношанай ватоўкі. Гаўрылкін. Дзед Лукаш быў апрануты.. проста, па-рабочаму: у старой ватоўцы, у ботах. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вато́ўка ж разм gestéppte Jácke, wattíerte Jácke, Wáttejacke f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Вато́ўка ’ватнік, ватоўка’ (БРС); ’адзежына на ваце’ (Бяльк., Нас., Касп.); ’кароткая вопратка на ваце’ (Жд., Шат.); ’верхняя жаночая вопратка кароткага памеру з купленага матэрыялу’ (Інстр. I, 76). Рус. дыял. (смал.; у рус. гаворках Літвы; гл. СРНГ) вато́вка. Зыходзячы з геаграфіі, рус. слова ўзята з бел. У бел. мове або ўтварэнне ад вато́вы ’з ваты’ (гл. БРС), або прамое запазычанне з польск. watówka ’тс’. Гэту апошнюю версію падтрымлівае і тое, што націск прыметніка вато́вы дакладна адпавядае польскаму watowy. Гл. Кюнэ, Poln., 113.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

целагрэ́йка, -і, ДМ -йцы, мн. -і, -ро́ек, ж.

1. Тое, што і душагрэйка.

2. Ватовая куртка, ватоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ва́тник м. вато́ўка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фуфа́йка, -і, ДМ -фа́йцы, мн. -і, -фа́ек, ж.

1. Цёплая вязаная кашуля.

2. Куртка, пашытая на ваце; ватоўка.

|| прым. фуфа́ечны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

таўсці́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -ці́ць; незак., каго-што.

Рабіць тоўстым або больш тоўстым, надаваць выгляд тоўстага чалавека.

Ватоўка таўсціла жанчыну.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)