варыя́нт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. варыя́нт варыя́нты
Р. варыя́нта варыя́нтаў
Д. варыя́нту варыя́нтам
В. варыя́нт варыя́нты
Т. варыя́нтам варыя́нтамі
М. варыя́нце варыя́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

варыя́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

1. Відазмяненне, разнавіднасць.

Праект у двух варыянтах.

Дэбютны в. (у шахматах).

2. Розначытанне ў тэксце.

Выданне твораў Мележа з варыянтамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

варыя́нт м. вариа́нт; (текста — ещё) разночте́ние ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

варыя́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Разнавіднасць чаго‑н. Варыянты рашэння задачы. // Адна з некалькіх рэдакцыі якога‑н. твора або яго часткі. Лемяшэвіч недзе чытаў раней гэту ўсходнюю легенду, праўда, крыху ў іншым варыянце і, пачуўшы яе з вуснаў Данілы Платонавіча, сам асэнсаваў інакш, чым раней. Шамякін. // У шахматах — адна з магчымых камбінацыя хадоў. Закрыты варыянт абароны.

[Ад лац. varians, variantis — які змяняецца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ВАРЫЯ́НТ

[франц. variante ад лац. varians (variantis) які змяняецца],

1) відазмяненне, разнавіднасць; адна з магчымых камбінацый чаго-небудзь.

2) Адна з некалькіх рэдакцый якога-н. твора (літаратурнага, музычнага і да т.п.) або афіц. дакумента; відазмяненне якой-н. часткі твора (дакумента).

т. 4, с. 20

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

варыя́нт м Variánte [vɑ-] f -, -n;

чарнавы́ варыя́нт vórläufiger Entwúrf

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

варыя́нт

(фр. variant, ад лац. varians, -ntis = які змяняецца)

1) разнавіднасць, відазмяненне, адна з магчымых камбінацый чаго-н.;

2) адна з некалькіх рэдакцый якога-н. твора, афіцыйнага дакумента або іх часткі;

3) адна з магчымых камбінацый у шахматнай ці шашачнай гульні.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Варыя́нт. Рус. вариа́нт, укр. варіа́нт. Мабыць, запазычанне з рус. мовы, дзе з франц. variant. Падрабязней гл. Шанскі, 1, В, 20.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

варыя́нт

(фр. variante, ад лац. varians, -ntis = які змяняецца)

1) відазмяненне, разнавіднасць, адна з магчымых камбінацый (напр. в. праекта);

2) адна з некалькіх рэдакцый твора, афіцыйнага дакумента (напр. новы в. песні).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

найме́нш, прысл.

Менш за ўсё.

Н. выгадны варыянт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)