Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Вару́нак ’акалічнасць, абставіны’ (Яруш.), вару́нкі ’ўмовы’ (Гарэц.); ’акалічнасці, умовы’ (Др.-Падб.). Ст.-бел.варунк ’умова’ (Чартко, Дасл. (Гродна), 59), варунок ’тс’ (з XVI ст.; Булыка, Запазыч.). Укр.варунок (з XVI ст.). Запазычанне з польск.warunek, а гэта з ням.Wahrung. Гл. Булыка, Запазыч., 57; Чартко, там жа (апошні ст.-бел.варунк выводзіць прама з ням.); Цімчанка, 189; Рудніцкі, 319; Рыхардт, Poln., 110.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
вару́нкі, ‑аў; адз.варунак, ‑нка, м.
Абставіны, умовы. Не лёгкімі былі варункі жыцця ў Азаркевіча.Гурскі.Хвіліну жанчыны моўчкі пазіралі адна на адну, і кожная з іх намагалася ўспомніць дакладна варункі былых сустрэч.Мікуліч.
[Ням. Wahrung.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Momént
1.
m -(e)s, -e мо́мант, хві́ля, імгне́нне
~ mal! — хвілі́начку!
2) n -(e)s, -e мо́мант, вару́нак, фа́ктар
3) тех. мо́мант
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)