вараня́чы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вараня́чы вараня́чая вараня́чае вараня́чыя
Р. вараня́чага вараня́чай
вараня́чае		 вараня́чага вараня́чых
Д. вараня́чаму вараня́чай вараня́чаму вараня́чым
В. вараня́чы (неадуш.)
вараня́чага (адуш.)		 вараня́чую вараня́чае вараня́чыя (неадуш.)
вараня́чых (адуш.)
Т. вараня́чым вараня́чай
вараня́чаю		 вараня́чым вараня́чымі
М. вараня́чым вараня́чай вараня́чым вараня́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вараня́чы воро́ний

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вараня́чы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які мае адносіны да вароны. Птушанё разяўляла рот і жаласна папісквала, паўтараючы той характэрны гук, які ўласцівы ўсяму варанячаму роду. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wroni

варанячы; варонін

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

воро́ний

1. вараня́чы, варо́нін;

2. / воро́ний глаз бот. мудра́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)