вані́ты

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. вані́ты
Р. вані́таў
Д. вані́там
В. вані́ты
Т. вані́тамі
М. вані́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вані́ты, -аў (разм.).

Адвольнае вывяржэнне змесціва страўніка цераз рот, а таксама тое, што вывяргаецца пры ванітаванні, рвоце.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вані́ты, -таў ед. нет, разг. рво́та ж., блево́та ж., блево́тина ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вані́ты, ‑аў; адз. няма.

Разм. Тое, што вывяргаецца са страўніка пры ванітаванні, рвоце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вані́ты мн das Erbróchene (sub)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Вані́ты ’стан, калі чалавеку моташна, млосна; моташнасць, млоснасць’ (КЭС). Запазычана з польск. wonity, якое з’яўляецца дэвербатывам ад monitować (Брукнер, 630). Гл. ванітаваць, ваміт.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

vomit​1 [ˈvɒmɪt] n. вані́ты, (i)рво́та

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

travelsickness [ˈtrævlˌsɪknəs] n. вані́ты ад язды́, ад палёту

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

блево́та, блево́тина ж. вані́ты, -таў ед. нет.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Erbréchen

n -s (i)рво́та, вані́ты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)