вандро́ўніцтва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вандро́ўніцтва вандро́ўніцтвы
Р. вандро́ўніцтва вандро́ўніцтваў
Д. вандро́ўніцтву вандро́ўніцтвам
В. вандро́ўніцтва вандро́ўніцтвы
Т. вандро́ўніцтвам вандро́ўніцтвамі
М. вандро́ўніцтве вандро́ўніцтвах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вандро́ўніцтва, -а, н.

1. Падарожжа.

В. ў далёкія краіны.

2. Пастаянныя пераходы, пераезды з месца на месца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вандро́ўніцтва ср.

1. стра́нничество; скита́льчество;

2. см. качэ́ўніцтва

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вандро́ўніцтва, ‑а, н.

1. Падарожжа. Вандроўніцтва ў далёкія краіны.

2. Пастаянныя пераходы, пераезды з месца на месца; бадзянне. [Пракопа] не пакідала думка: знайсці сабе прыпынак на свеце, а на сваё вандроўніцтва ён глядзеў, як на часовую з’яву. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вандро́ўніцтва Wánderschaft f -, -en, Wándern n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вая́ж, ‑у, м.

Уст. Падарожжа, паездка; вандроўніцтва.

[Фр. voyage.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Wánderjahre

pl гады́ вандро́ўніцтва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

скита́льчество бадзя́нне, -ння ср., блука́нне, -ння ср.; вандро́ўніцтва, -ва ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

vagabondage

[ˈvægəbɑ:ndɪdʒ]

n.

вандрава́ньне, туля́ньне, бадзя́жніцтва n.; вандро́ўніцтва n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wandering

[ˈwɑ:ndərɪŋ]

1.

adj.

вандро́ўны

2.

n.

вандро́ўніцтва n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)