валю́шны, -ая, -ае.

Прызначаны для валення сукна.

Валюшная машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

валю́шны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. валю́шны валю́шная валю́шнае валю́шныя
Р. валю́шнага валю́шнай
валю́шнае		 валю́шнага валю́шных
Д. валю́шнаму валю́шнай валю́шнаму валю́шным
В. валю́шны (неадуш.)
валю́шнага (адуш.)		 валю́шную валю́шнае валю́шныя (неадуш.)
валю́шных (адуш.)
Т. валю́шным валю́шнай
валю́шнаю		 валю́шным валю́шнымі
М. валю́шным валю́шнай валю́шным валю́шных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

валю́шны валя́льный, сукнова́льный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

валю́шны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для валення сукна. Валюшныя машыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сукнова́льный сукнава́льны, валю́шны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

валя́льный валю́шны, сукнава́льны;

валя́льная маши́на валю́шная (сукнава́льная) машы́на;

валя́льное произво́дство валю́шная (сукнава́льная) вытво́рчасць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Пілацік, ст.-бел. пилапткь ’кій’ (1539 г.) запазычаны са ст.-польск. pilatyk ’кій, дручок’, якое выводзіцца са ст.-грэч. πιλατικός ’валюшны, сукнавальны’ (Булыка, Лекс. запазыч., 105), што малаверагодна. Банькоўскі (2, 582) на аснове першаснага значэння ’біта для гульні ў мяч’ выводзіць з pila ’мяч’ і łykać, tknąć. гл. тыкаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Валю́ш ’валяльня’ (БРС, Бір. Дзярж.); ’млын, у якім ёсць прылады валяць сукно, шарстабітня’ (КЭС), валюша ’тс’ (КЭС, КСТ), валюшня ’тс’ (БРС, Маш., Сцяшк. МГ, Янк.₂), валюшны (КТС), валуша ’валяльня’ (КТС). Да польск. folusz ’млын, дзе валялі тканіны’ (Брукнер, 124; Рудніцкі, 1, 303). Польскае паходжанне пацвярджаецца націскам у ва́люш. Гук в у пачатку слоў — вынік кантамінацыі з валяць. С. Мікуцкі (Третий отч., 207) памылкова лічыць, што бел. валюш да валіць, адкуль і польск. folusz.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)