вало́вік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
вало́вік |
вало́вікі |
| Р. |
вало́віка |
вало́вікаў |
| Д. |
вало́віку |
вало́вікам |
| В. |
вало́вік |
вало́вікі |
| Т. |
вало́вікам |
вало́вікамі |
| М. |
вало́віку |
вало́віках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
вало́вік м., обл., см. ваўня́нка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Вало́вік 1 ’кармавы бурак’ (Бір. Дзярж.), валовікі ’сталовыя буракі’ (КЭС). Да валовы (< вол).
Вало́вік 2. Гл. ваўнянка.
Вало́вік 3 ’пастух, які пасе валоў’ (З нар. сл.). Да валовы (пастух).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)