вало́вы гл. вол.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вало́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вало́вы вало́вая вало́вае вало́выя
Р. вало́вага вало́вай
вало́вае		 вало́вага вало́вых
Д. вало́ваму вало́вай вало́ваму вало́вым
В. вало́вы (неадуш.)
вало́вага (адуш.)		 вало́вую вало́вае вало́выя (неадуш.)
вало́вых (адуш.)
Т. вало́вым вало́вай
вало́ваю		 вало́вым вало́вымі
М. вало́вым вало́вай вало́вым вало́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вало́вы прям., перен. воло́вий;

~вая шку́ра — воло́вья шку́ра;

~вае здаро́ўе — воло́вье здоро́вье;

◊ ~выя во́чы — воло́вьи глаза́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вало́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вала. Валовая скура. // Такі, як у вала. Валовая шыя.

•••

Валовыя вочы гл. вока.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вало́вы Óchsen-;

вало́вая ску́ра Kúhhaut f -, -häute;

вало́вая шы́я Stíernacken m -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вол, вала́, мн. валы́, вало́ў, м.

Кастрыраваны бык, якога скарыстоўваюць на сельскагаспадарчых работах.

Запрэглі дзве пары валоў.

Працуе, як чорны в. (перан.: вельмі многа, без стомы).

|| прым. вало́вы, -ая, -ае.

Валовая скура.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Валовы язык ’пакрывец лекавы, Anchusa officinalis L.’ (Кіс.). Назва дадзена па знешняму падабенству лісця расліны, па яго форме. Параўн. укр. волів язик ’Digitalis grandiflora’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

воло́вий прям., перен. вало́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вало́ўнік 1 ’будынак для валоў’ (БРС, Жд.). Суфіксальнае ўтварэнне ад валовы.

Вало́ўнік 2 ’чалавек, які паганяе валоў’ (Шатал.). Да валовы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вало́вік 1 ’кармавы бурак’ (Бір. Дзярж.), валовікі ’сталовыя буракі’ (КЭС). Да валовы (< вол).

Вало́вік 2. Гл. ваўнянка.

Вало́вік 3 ’пастух, які пасе валоў’ (З нар. сл.). Да валовы (пастух).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)