валаха́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. валаха́ты валаха́тая валаха́тае валаха́тыя
Р. валаха́тага валаха́тай
валаха́тае		 валаха́тага валаха́тых
Д. валаха́таму валаха́тай валаха́таму валаха́тым
В. валаха́ты (неадуш.)
валаха́тага (адуш.)		 валаха́тую валаха́тае валаха́тыя (неадуш.)
валаха́тых (адуш.)
Т. валаха́тым валаха́тай
валаха́таю		 валаха́тым валаха́тымі
М. валаха́тым валаха́тай валаха́тым валаха́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

валаха́ты обл. мохна́тый; лохма́тый, косма́тый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

валаха́ты, ‑ая, ‑ае.

Абл. Калматы. Пра бацькавага бацьку, валахатага, шыракатварага дзеда Пятра, хадзіла па мястэчку пагалоска. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Валаха́ты ’касматы’ (БРС, Клім., Крачк., Кольб.); валахаты ’тс’ (Федар., 7). Рус. волохатый, укр. волохатий, волохи ’валасы’, польск. włochaty ’тс’. Да волас. Паводле Брукнера, 627, х < с у зневажальных формах, як Moch < Moskal. Іншы пункт гледжання Фасмер (1, 345). Гл. таксама Рудніцкі, 1, 471.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Валаха́ціцца ’станавіцца валахатым’ (КЭС). Рус. волохатиться ’тс’. Да валахаты.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

«ГУ́СІ-ЛЕ́БЕДЗІ»,

бел. нар. гульня. Удзельнікі выбіраюць кіраўніка — «гусіную маці» і дзеляцца на 2 групы — «гусей» і «ваўкоў». «Маці» садзіцца на лаўку, «гусі» становяцца на процілеглым баку, «ваўкі» — у цэнтры. «Маці» кліча «гусей»: «Гусі, дадому!». Тыя пытаюцца: «А што дома?». «Маці»: «Піці і есці, але ж ваўкі дзесьці!». «Гусі»: «А што ім рабіць?». «Ваўкі»: «Гусей лавіць». «Маці» камандуе: «Шэры, белы, валахаты, уцякайце ўсе дахаты». «Гусі» бягуць да яе, а «ваўкі» іх ловяць. Гульня працягваецца, пакуль «ваўкі» не пераловяць усіх «гусей», пасля мяняюцца ролямі.

Я.Р.Вількін.

т. 5, с. 544

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)