валасяны́ гл. волас.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

валасяны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. валасяны́ валасяна́я валасяно́е валасяны́я
Р. валасяно́га валасяно́й
валасяно́е		 валасяно́га валасяны́х
Д. валасяно́му валасяно́й валасяно́му валасяны́м
В. валасяны́ (неадуш.)
валасяно́га (адуш.)		 валасяну́ю валасяно́е валасяны́я (неадуш.)
валасяны́х (адуш.)
Т. валасяны́м валасяно́й
валасяно́ю		 валасяны́м валасяны́мі
М. валасяны́м валасяно́й валасяны́м валасяны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

валасяны́ в разн. знач. волосяно́й;

~но́е по́крыва — волосяно́й покро́в;

в. матра́ц — волосяно́й матра́с

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

валасяны́, ‑ая, ‑ое.

Які складаецца з валасоў. Валасяное покрыва. // Зроблены з валасоў. Валасяная сетка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

валасяны́ Нааr-;

валасяно́е по́крыва заал Háarpelz m -(e)s, -е (у жывёл)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

во́лас, -а і -у, мн. валасы́, валасо́ў, м.

1. -а. Рагавое ніткападобнае ўтварэнне на скуры чалавека і жывёл (мн. ўжыв. таксама для абазначэння расліннасці ў чалавека).

Вырваць сівы в.

Кучаравыя валасы.

Схапіцца за валасы (перан.: пра адлюстраванне жаху, крайняга здзіўлення і пад.). Валасы рваць на сабе (надта злаваць, крыўдаваць на сябе). Да сівых валасоў (да старасці). В. у в. (вельмі падобныя). І на в. не заснуў (ніколькі не заснуў).

2. -у, зб. Расліннасць на целе жывёлы (ужыв. для розных тэхнічных мэт).

Конскі в.

|| памянш. валасо́к, -ска́, мн. -скі́, -ско́ў, м.

|| прым. валасяны́, -а́я, -о́е.

Валасяное покрыва.

В. матрац.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

волосяно́й валасяны́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

włosiany

валасяны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Валася́нка 1 ’сіло’ (Шатал.). Да валасяны.

Валася́нка 2 ’ядавіты грыб’ (Мат. Гом.). Назва звязана з павер’ем, быццам у грыбе жывуць вельмі шкодныя чарвякі-валасні, якія і выклікаюць хваробу, атручванне.

Валася́нка 3 ’травяны матрац’ (Мат. Гом.). Да валасень 4 ’моцная высокая трава’, валасяны (ад назвы травы).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Трыхі́ны ‘паразіты ў свіным мясе’ (ТСБМ, Некр. і Байк., Стома Мяст.). З новалацінскай навуковай наменклатуры thrichina ад грэч. τρίχινος ‘валасяны’ (ЕСУМ, 5, 642), параўн. валасень 5 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)