валакно́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. валакно́ вало́кны
Р. валакна́ вало́кнаў
Д. валакну́ вало́кнам
В. валакно́ вало́кны
Т. валакно́м вало́кнамі
М. валакне́ вало́кнах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

валакно́, -а́, мн. вало́кны, -аў, н.

1. звычайна мн. Выцягнутая ў даўжыню клетка расліннай або жывёльнай тканкі.

Валокны драўніны.

Нервовыя валокны.

2. таксама зб. Ніткападобная эластычная пасма расліннага, мінеральнага або штучнага паходжання.

Ільняное в.

Штучнае в.

Валокны цэлюлозы.

|| памянш. валако́нца, -а, мн. -ы, -аў, н.

|| прым. валако́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

валакно́ ср., в разн. знач. волокно́;

ільняно́е в. — льняно́е волокно́;

нерво́вае в. — не́рвное волокно́;

мы́шачныя вало́кны — мы́шечные воло́кна

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

валакно́, ‑а; мн. валокны, ‑аў; н.

1. Ніткападобная эластычная пасма расліннага, мінеральнага або штучнага паходжання, з якой вырабляюць пражу, вату і пад. Ільняныя валокны. Штучнае валакно. Валокны цэлюлозы.

2. Выцягнутая ў даўжыню клетка расліннай або жывёльнай тканкі. Валокны драўніны. Нервовыя валокны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

валакно́-сырэ́ц

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. валакно́-сырэ́ц
Р. валакна́-сырцу́
Д. валакну́-сырцу́
В. валакно́-сырэ́ц
Т. валакно́м-сырцо́м
М. валакне́-сырцы́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

валакно́ н тэх, біял Fáser f -n;

шту́чнае валакно́ Kúnstfaser f;

шта́пельнае валакно́ Stápelfaser f, Zéllwolle f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Валакно́ (БРС, Інстр. I). Рус. волокно, укр. волокно, польск. włókno, в.-луж. włokno, н.-луж. łokno, чэш. vlákno, славац. vlákno, балг. влакно, макед. влакно, серб.-харв. вла́кно, славен. вла́кно. Прасл. *volkьno. І.‑е. паралелі: літ. vil̃kti ’цягнуць, валачы’, грэч. ἕλκω ’цягну’, ст.-інд. valkáḥ ’лыка’, ст.-англ. wlóh ’валакно’ (Праабражэнскі, 1, 93; Фасмер, 1, 342; Шанскі, 1, В, 150; БЕР, 1, 162; Скок, 3, 609).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

валакно́-сырэ́ц (род. валакна́-сырцу́) м. волокно́-сыре́ц

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

палінознае валакно

т. 12, с. 7

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

трыацэтатнае валакно

т. 15, с. 542

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)