валада́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. валада́р валадары́
Р. валадара́ валадаро́ў
Д. валадару́ валадара́м
В. валадара́ валадаро́ў
Т. валадаро́м валадара́мі
М. валадару́ валадара́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

валада́р, -ра́ м., см. улада́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

валада́р, ‑а, м.

Тое, што і уладар. Я птахам адчуваў сябе на вежы, Валадаром і неба і зямлі. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

валада́р м гл уладар

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Валада́р (БРС, Гарэц.). Да валада́ць. Гл. валодаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ВАЛАДА́Р ГЛЕ́БАВІЧ,

князь менскі, магчыма, і гарадзецкі. Сын менскага кн. Глеба Усяславіча. Працягваў барацьбу менскіх князёў за ўстанаўленне дамінуючага становішча Менска ў Полацкай зямлі. У 1158 (паводле інш. крыніц у 1159) выступіў з братамі ў паход супраць полацкага кн. Рагвалода Барысавіча. У 1161 (1162) знаходзіўся ў Гарадцы (месцазнаходжанне не высветлена), разам з Літвою разбіў войска Рагвалода. У 1167 выступіў супраць полацкага кн. Усяслава Васількавіча і заняў полацкі трон, заключыўшы дагавор з вечам. Затым накіраваўся ў Віцебск, куды ўцёк Усяслаў, але, даведаўшыся, што на дапамогу віцябчанам ідзе смаленскі кн. Раман, вярнуўся ў свае землі.

Г.В.Штыхаў.

т. 3, с. 470

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

адзінаўла́ддзе, -я, н.

Сканцэнтраванне ўлады ў руках адной асобы; паўната, неабмежаванасць чыёй-н. улады.

|| прым. адзінаўла́дны, -ая, -ае.

А. валадар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

валада́рка, ‑і, ж.

Жан. да валадар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

валада́рыць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. валада́ру валада́рым
2-я ас. валада́рыш валада́рыце
3-я ас. валада́рыць валада́раць
Прошлы час
м. валада́рыў валада́рылі
ж. валада́рыла
н. валада́рыла
Загадны лад
2-я ас. валада́р валада́рце
Дзеепрыслоўе
цяп. час валада́рачы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

властели́н высок. улада́р, -ра́ м., валада́р, -ра́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)