вако́лічны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вако́лічны вако́лічная вако́лічнае вако́лічныя
Р. вако́лічнага вако́лічнай
вако́лічнае		 вако́лічнага вако́лічных
Д. вако́лічнаму вако́лічнай вако́лічнаму вако́лічным
В. вако́лічны (неадуш.)
вако́лічнага (адуш.)		 вако́лічную вако́лічнае вако́лічныя (неадуш.)
вако́лічных (адуш.)
Т. вако́лічным вако́лічнай
вако́лічнаю		 вако́лічным вако́лічнымі
М. вако́лічным вако́лічнай вако́лічным вако́лічных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вако́лічны окре́стный, окружа́ющий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вако́лічны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца ў ваколіцы, у наваколлі. Чуткі пра бандытаў паплылі па ўсіх ваколічных вёсках. Чарнышэвіч. Тое, што трывожыла ў гэты час Мікіту, займала.. усіх ваколічных сялян. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вако́лічны umgébend, úmliegend

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вако́ліца, -ы, мн. -ы, -ліц, ж.

1. Ускраіна населенага пункта.

Выйсці за ваколіцу.

2. Тое, што размешчана вакол населенага пункта; наваколле.

Пайшла погаласка па ўсёй ваколіцы.

|| прым. вако́лічны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ако́лічны, см. вако́лічны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

vicinal

[ˈvɪsɪnəl]

adj.

сусе́дні, вако́лічны; мясцо́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Вако́ліца (БРС, Гарэц.), ваколічны (КТС). Да вакол. Гл. яшчэ аколіца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

навакольны, акалічны, ваколічны, вакольны

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)