вакалі́зм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. вакалі́зм
Р. вакалі́зму
Д. вакалі́зму
В. вакалі́зм
Т. вакалі́змам
М. вакалі́зме

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вакалі́зм, -му м., лингв. вокали́зм

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вакалізм 2/561

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

вакалі́зм, ‑у, м.

Спец. Сістэма або сукупнасць галосных гукаў мовы.

[Ад лац. vocalis — галосны гук.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ВАКАЛІ́ЗМ,

гл. ў арт. Галосныя гукі.

т. 3, с. 462

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

вакалі́зм

(ад лац. vocalis = гучны)

сістэма галосных гукаў якой-н. мовы (параўн. кансанантызм).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Вакалі́зм (БРС). З рус. вокализм (Крукоўскі, Уплыў, 86).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вокали́зм лингв. вакалі́зм, -му м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пераднаціскны́, ‑ая, ‑ое.

Які знаходзіцца перад націскным гукам, складам. Пераднаціскны вакалізм. Пераднаціскны склад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кансананты́зм

(ад лац. conconans, -ntis = зычны гук)

сістэма зычных гукаў якой-н. мовы (параўн. вакалізм).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)