Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
аджы́цца, ‑жывецца; зак.
Прайсці, прамінуць, перажыцца. [Галена:] — Што было, тое аджылося, а што будзе, тое важней.Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ка́верза, ‑ы, ж.
Разм. Інтрыга, падкопы. — Сёй-той імкнуўся націснуць на ваш калгас, даўшы палёгку другім, вы думаеце выпадкова? — Для мяне важней было перш уладкаваць неадкладныя справы ў калгасе, чым заняцца каверзамі.Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мел, ‑у, м.
Мяккі белы вапняк, які ўжываецца для пабелкі, чысткі, пісання і інш.; крэйда. У святочныя дні дзед важна чысціў свае боты, потым яшчэ важней цёр мелам свае медалі і, навесіўшы іх на грудзі, урачыста ішоў на станцыю.Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
acceptation
[,æksepˈteɪʃən]
n.
1) агу́льнапрыня́тае зна́чаньне, ужыва́ньне
it is more important to know the acceptation of a word than its derivation — Важне́й ве́даць зна́чаньне сло́ва, як яго́нае пахо́джаньне
2) ухвале́ньне n.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
yet1[jet]adv. яшчэ́, ужо́;
He hasn’t come yet. Ён яшчэ не прыйшоў;
Has he come yet?; Ён ужо прыйшоў?;
not yet яшчэ́ не; на́ват;
yet again зно́ў, і яшчэ́ раз;
yet more important на́ват важне́й
♦
as yet да гэ́тага ча́су, усё яшчэ́
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
наве́сіць, ‑вешу, ‑весіш, ‑весіць; зак., што.
1. Павесіць, прымацаваўшы да чаго‑н. або надзеўшы на што‑н. Навесіць шторы. Павесіць замок. □ У святочныя дні дзед важна чысціў свае боты, потым яшчэ важней цёр мелам свае медалі і, навесіўшы іх на грудзі, урачыста ішоў на станцыю.Лынькоў.Цесляры нібы знарок у першую чаргу падагналі падаконнікі, вушакі, уставілі новенькія рамы, павесілі дзверы.Шамякін.
2. У спартыўных гульнях — накіраваць мяч у бок варот або падняць над сеткай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
са́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; незак., каго-што.
1. Намазваць або насычаць салам ці іншым тлустым рэчывам.
2.Разм. Пэцкаць чым‑н. тлустым.
салі́ць, салю́, со́ліш, со́ліць; незак.
1.што. Сыпаць соль у страву для смаку, прыпраўляць соллю па густу. Саліць крупнік. □ Няважна, што.. [хлопцы] будуць саліць — дзікую качку ці хатнюю бульбу, — важней за ўсё тое, што пасаліць будзе што.Брыль.// Пасылаць што‑н. соллю для прасольвання. Саліць сала. Саліць рыбу.
2.што. Нарыхтоўваць у запас у салёным растворы. Саліць грыбы. □ Маці яшчэ зранку выпарыла старую бочку і збіралася саліць агуркі.Гамолка.
3.перан.Разм. Рабіць непрыемнасці, дапякаць каму‑н. [Якім:] Эх, Паўлінка! Ты ўсё сваё; мне і так горка на душы, як бы хто там палын засеяў, а ты яшчэ прытычкамі сваімі соліш.Купала.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)