вае́нны, -ая, -ае.
1. гл. вайна.
2. Які мае адносіны да абслугоўвання арміі і патрэб вайны.
Ваенная прамысловасць.
Ваеннае становішча.
На в. лад.
3. у знач. наз. вае́нны, -ага, мн. -ыя, -ых, м. Тое, што і ваеннаслужачы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
вае́нны
1. прил., в разн. знач. вое́нный;
в. час — вое́нное вре́мя;
~ннае стано́вішча — вое́нное положе́ние;
~нная слу́жба — вое́нная слу́жба;
~нная акадэ́мія — вое́нная акаде́мия;
2. в знач. сущ. вое́нный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
вае́нны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да вайны, звязаны з вайной. Ваенныя падзеі, планы, дзеянні. Ваенная тайна. Ваенны час. Ваенны канфлікт. // Заснаваны на законах вайны. Ваеннае становішча. // Прызначаны для патрэб вайны. Ваенны завод. Ваенная тэхніка. Ваенная база.
2. Які мае адносіны да арміі, звязаны са службай у арміі. Ваенная прысяга. Ваенная служба. Ваенная справа. Ваеннае вучылішча. Ваеннае ведамства. Ваенны парад. Ваенная трывога. // Такі, як у арміі. На станцыю з.. ваеннай дакладнасцю прыбывалі санітарныя цягнікі. Карпаў. // Які ўласцівы ваеннаслужачаму, належыць яму. Ваенная выпраўка. Ваенная форма.
3. у знач. наз. вае́нны, ‑ага, м. Ваеннаслужачы. А Даша, Даша-нявестка, сарамліва, і з нейкім наіўным здзіўленнем пазірала на ваеннага, быццам не давала сабе веры, што гэта той самы небарака Геня. Ракітны.
•••
Ваенны камунізм гл. камунізм.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вае́нны
1. Militär-, Kríegs-, militärisch;
вае́нны час Kríegszeit f -, -en;
вае́нны заво́д Rüstungsbetrieb m -(e)s, -e;
вае́ннае стано́вішча Kríegszustand m -(e)s;
вае́нны саю́з Militä́rbündnis n -ses, -se
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
вайна́, -ы́, мн. во́йны і (з ліч. 2, 3, 4) вайны́, во́йнаў, ж.
1. Узброеная барацьба паміж дзяржавамі, народамі і пад.
Першая сусветная в.
Вялікая Айчынная в.
Халодная в.
Знаходзіцца ў стане вайны з кім-н. Пайсці на вайну.
В. нерваў (перан.).
2. перан. Пра стан варожасці, барацьбу з кім-, чым-н.
Эканамічная в.
Аб’явіць вайну бракаробам.
|| прым. вае́нны, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
Ваенны (БРС, Бяльк.). Агульнаславянскае суфіксальнае ўтварэнне ад *voj ’воін’: рус. военный, укр. военний, польск. wojenny, балг. военен, серб.-харв. во̑јни.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ра́тны, -ая, -ае (уст. і высок.).
Ваенны, баявы.
Р. подзвіг.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
цыві́льны, -ая, -ае.
Не ваенны, не вайсковы; грамадзянскі.
Ц. касцюм.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
трыбуна́л, -а, мн. -ы, -аў, м.
Надзвычайны судовы орган.
Ваенны т.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
мінано́сец, -но́сца, мн. -но́сцы, -но́сцаў, м.
Ваенны карабель з моцным тарпедным узбраеннем.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)