вае́нны, -ая, -ае.

1. гл. вайна.

2. Які мае адносіны да абслугоўвання арміі і патрэб вайны.

Ваенная прамысловасць.

Ваеннае становішча.

На в. лад.

3. у знач. наз. вае́нны, -ага, мн. -ыя, -ых, м. Тое, што і ваеннаслужачы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вае́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вае́нны вае́нная вае́ннае вае́нныя
Р. вае́ннага вае́ннай
вае́ннае		 вае́ннага вае́нных
Д. вае́ннаму вае́ннай вае́ннаму вае́нным
В. вае́нны (неадуш.)
вае́ннага (адуш.)		 вае́нную вае́ннае вае́нныя (неадуш.)
вае́нных (адуш.)
Т. вае́нным вае́ннай
вае́ннаю		 вае́нным вае́ннымі
М. вае́нным вае́ннай вае́нным вае́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вае́нны

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вае́нны вае́нная вае́ннае вае́нныя
Р. вае́ннага вае́ннай вае́ннага вае́нных
Д. вае́ннаму вае́ннай вае́ннаму вае́нным
В. вае́ннага (адуш.) вае́нную вае́ннае вае́нных (адуш.)
Т. вае́нным вае́ннай
вае́ннаю		 вае́нным вае́ннымі
М. вае́нным вае́ннай вае́нным вае́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вае́нны

1. прил., в разн. знач. вое́нный;

в. час — вое́нное вре́мя;

~ннае стано́вішча — вое́нное положе́ние;

~нная слу́жба — вое́нная слу́жба;

~нная акадэ́мія — вое́нная акаде́мия;

2. в знач. сущ. вое́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вае́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да вайны, звязаны з вайной. Ваенныя падзеі, планы, дзеянні. Ваенная тайна. Ваенны час. Ваенны канфлікт. // Заснаваны на законах вайны. Ваеннае становішча. // Прызначаны для патрэб вайны. Ваенны завод. Ваенная тэхніка. Ваенная база.

2. Які мае адносіны да арміі, звязаны са службай у арміі. Ваенная прысяга. Ваенная служба. Ваенная справа. Ваеннае вучылішча. Ваеннае ведамства. Ваенны парад. Ваенная трывога. // Такі, як у арміі. На станцыю з.. ваеннай дакладнасцю прыбывалі санітарныя цягнікі. Карпаў. // Які ўласцівы ваеннаслужачаму, належыць яму. Ваенная выпраўка. Ваенная форма.

3. у знач. наз. вае́нны, ‑ага, м. Ваеннаслужачы. А Даша, Даша-нявестка, сарамліва, і з нейкім наіўным здзіўленнем пазірала на ваеннага, быццам не давала сабе веры, што гэта той самы небарака Геня. Ракітны.

•••

Ваенны камунізм гл. камунізм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вае́нны

1. Militär-, Kríegs-, militärisch;

вае́нны час Kríegszeit f -, -en;

вае́нны заво́д Rüstungsbetrieb m -(e)s, -e;

вае́ннае стано́вішча Kríegszustand m -(e)s;

вае́нны саю́з Militä́rbündnis n -ses, -se

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вайна́, -ы́, мн. во́йны і (з ліч. 2, 3, 4) вайны́, во́йнаў, ж.

1. Узброеная барацьба паміж дзяржавамі, народамі і пад.

Першая сусветная в.

Вялікая Айчынная в.

Халодная в.

Знаходзіцца ў стане вайны з кім-н. Пайсці на вайну.

В. нерваў (перан.).

2. перан. Пра стан варожасці, барацьбу з кім-, чым-н.

Эканамічная в.

Аб’явіць вайну бракаробам.

|| прым. вае́нны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ваенны (БРС, Бяльк.). Агульнаславянскае суфіксальнае ўтварэнне ад *voj ’воін’: рус. военный, укр. военний, польск. wojenny, балг. военен, серб.-харв. во̑јни.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ваенны аташэ 1/557

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Ваенны савет 2/552

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)