вадаё́м

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вадаё́м вадаё́мы
Р. вадаё́ма вадаё́маў
Д. вадаё́му вадаё́мам
В. вадаё́м вадаё́мы
Т. вадаё́мам вадаё́мамі
М. вадаё́ме вадаё́мах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вадаём, -а, мн. -ы, -аў, м.

Натуральная або штучная ўпадзіна, напоўненая вадой; басейн.

Натуральны в.

|| прым. вадаёмны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вадаём м. водоём

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вадаём, ‑а, м.

Натуральная або штучная ўпадзіна, напоўненая вадой; басейн. Рачны вугор жыве ў вадаёмах, якія звязаны з Атлантычным акіянам. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ВАДАЁМ,

натуральнае (возера) або штучнае (вадасховішча, сажалка, копанка) паглыбленне зямной паверхні, запоўненае бяссцёкавымі або з запаволеным сцёкам водамі. Бываюць пастаянныя або часовыя. Паводле хім. саставу і колькасці раствораных у вадзе соляў падзяляюцца на прэсныя і салёныя. У шырокім сэнсе пад вадаёмам разумеюць мора, акіян. Вывучае вадаёмы гідралогія.

т. 3, с. 432

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

вадаём м

1. Wásserbehälter m -s, -;

вадаём для рыбагадо́ўлі Físchteich m -(e)s, -e;

2. мн:

вадаёмы зборн Gewässer pl;

уну́траныя вадаёмы (водныя багацці) Bínnengewässer pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вадаём Месца збірання або захоўвання вады; ставок (БРС). Тое ж вадаві́к, вадаба́дзь (Вілен.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

водоём вадаём, -ма м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́панка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Выкапаны штучны вадаём, запоўнены вадой; сажалка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

садо́к², -дка́, мн. -дкі́, -дко́ў, м.

1. Штучны вадаём для развядзення рыбы; прыстасаванне для трымання злоўленай жывой рыбы.

2. Памяшканне (клетка, вадаём і пад.) для развядзення і трымання жывёл.

Гусіны с.

С. для рыбы.

|| прым. садко́вы, -ая, -ае.

Садковая рыба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)